Changes

Vanaf week 5 zijn er heel veel dingen gebeurd. In week 5 zelf is er ook veel gebeurd, vooral intense dingen. Het thema was dan ook: ‘inner healing.’ We hebben veel intieme dingen met elkaar gedeeld, met de groep. Donderdag gingen we nog meer intiemere dingen delen met de meiden alleen. Het voelt goed om dat uit te laten, om op te biechten. Ik moest opstaan om 05.00 uur om het ontbijt klaar te maken, want wanneer mensen gaan opbiechten, dat kan heel lang duren. Zeker met 11 meiden. Het duurde ook de hele dag, van ´s ochtends 08.00 uur tot ´s avonds 21.30 uur. (Natuurlijk hadden we wel een uurtje lunch en avondeten.) Aan het einde van alles kwamen de jongens naar ons toe om 2 liedjes te zingen, om te laten zien dat zij onze ´broers´ zijn. Eén lied was zelf geschreven. Het was een heftige dag, maar op het eind voelden we ons allemaal opgelucht en goed.
Het werd allemaal nog mooier, want de volgende dag zou een dag zijn die mijn hele leven een andere richting zou geven. We gingen naar Punta Leon, vlakbij het populaire strand voor surfers: Jaco. Het strand was prachtig. De zon was lekker fel, het strand was wit en het water was helderblauw. Het was onze allereerste bezoek aan het strand sinds we hier zijn, dus iedereen was heel erg ´exited.´ We hebben veel foto’s gemaakt en lekker gezwommen. Na al het genieten, kwam het serieuse. 13 studenten, waaronder ik, hadden besloten zich te laten dopen. Aan het begin van deze week vertelde één van de leiders dat ze het idee had dat er gedoopt moest worden. En dat klopt, want 13 studenten wouden zich inderdaad dopen (en 3 niet). Dusss ik ben gedoopt op 8 februari!! Ik wou heel graag dat jullie dit konden meemaken, maar ik wou dat niet als reden hebben om mij niet te laten dopen. Het was een hele mooie dag om nooit te vergeten.
Zaterdag zijn we naar La Paz Waterfalls gegaan voor onze fotografielessen. We vertrokken erg vroeg, want het was een eindje rijden. Onderweg zijn we ergens in de bergen gestopt om te ontbijten. Het ontbijt was heerlijk, lekker gevuld met een donut, cornflakes, een croissant en warme chocolademelk.
Het park was verschrikkelijk groot en mooi. De toilets hadden een hele mooie kraan: een steen waar je aan moest draaien en dan kwam er een mini-waterval waar je je handen in kon wassen. Het was allemaal heel tropisch ingericht. We zijn langs 5 watervallen gelopen en we hebben een paar dieren gezien. De dieren waren niet zo bijzonder, maar de watervallen waren prachtig. De jungle waar wij doorheen liepen was ook heel mooi.
Onze lunch was inbegrepen in de prijs, dus na lang gewandeld gingen we lunchen. De lunch was heel luxe. Ten eerste was het midden in de jungle met heel mooi uitzicht. Ten tweede konden we van alles eten. Na de lunch zijn we weer terug gegaan naar de base. We hadden veel mooie foto’s en video’s gemaakt. Maar het bleek dus dat de rest van onze groep was gaan bungeejumpen.. Dat wouden wij ook wel! Gelukkig gaan we met de fotografieklas ergens in maart naar Monteverde, een prachtig gebied waar je ook kan bungeejumpen. En het is de hoogste bungeejump in Centraal-Amerika! Woehoe spannend! In de avond waren we een film aan het kijken met z’n allen, maar ik was eigenlijk moe, dus ik ben halverwege de film naar bed gegaan.

In week 6 kregen we als leraar Jack Kody van de States. Hij ging deze week vertellen over het Vaderhart van God. Het was een hele leuke week. Jack was een heel goed voorbeeld van een vader. Hij liet ons weer kleine kinderen zijn, zonder dat wij dat precies in de gaten hadden. Op woensdagavond bracht hij ons om te gaan bowlen. Gewoon om tijd te besteden aan elkaar. Daarna trakteerde hij ons op een ijsje. Terwijl we ons ijsje zaten te eten, zaten we gezellig met elkaar te kletsen in het park. Hij was precies zoals velen hem beschreven voordat hij kwam: een grote teddy-knuffelbeer.
In deze week zouden we te horen krijgen waar we naar toe zouden gaan de laatste 2 maanden. (In april en mei.) We wisten al dat we de eerste 3 weken in Costa Rica zouden gaan backpacken. Iedereen was dus verschrikkelijk zenuwachtig, want je weet maar nooit waar je naar toe gaat met YWAM! De studenten van de DTS die in september waren gestart, waren opgesplitst in twee groepen. De ene groep ging naar Rio de Janeiro, Brazilië. De andere groep ging naar Honduras, Guatemala en El Salvador. Dus… Wij worden niet opgesplitst, gelukkig maar. Wij gaan alles wat wij geleerd hebben de afgelopen 12 weken, brengen naar Costa Rica, Honduras en Guatemala! In Honduras gaan we werken aan de kust met de oorspronkelijke bewoners. In Guatemala verblijven we in een YWAM-base, wat ergens in de bergen ligt. In onze outreach gaan we ons vooral richten op oorspronkelijke bewoners, ´indiginous people.´ Dat is natuurlijk heel erg interessant en leuk! We zijn nu druk bezig met het leren van drama´s, kinderliedjes etc. en we hebben net onze getuigenis klaar. Volgende week moeten we een preek schrijven. Nou nou, ben benieuwd of ik dat talent in me heb haha.
Ook hebben we een nieuwsbrief en video gemaakt, zodat mensen ons kunnen steunen met gebed en financiën. So please check it out!

In week 7 hadden we een leraar, genaamd Kimmo, van een andere base hier in Costa Rica. Deze man kwam uit Zweden, maar is opgegroeid in Finland en woont nu hier in Costa Rica. Hij kwam ons vertellen over identiteit in Christus. Hij had een geweldige getuigenis over zijn eigen leven. Deze man was namelijk eerst een skinhead.
Deze week zouden ook de studenten van september afstuderen. Woensdag hadden we family-night. Studenten hadden hun verhalen gedeeld en een video over hun outreach laten zien. Het was raar om te zien hoe zij al klaar waren en wij nog een paar maanden voor ons hadden. Het was een hele gezellige avond. Vrijdag zouden ze officieel afstuderen.
Vrijdag was het voor onze DTS weer cleaning-day. Met z´n allen hebben we de hele base weer netjes gemaakt. Voor lunch heb ik voor het eerst na een paar maanden weer een hamburger gegeten! Na de lunch was er een voetbaltoernooi. Er waren ongeveer 8 teams van 4 personen, bestaande uit 2 jongens en 2 meiden. De naam van mijn team was ´Salvadutch,´ omdat ik en Maaike uit Nederland kwamen en de twee anderen uit El Salvador. Ik vond het best goed bedacht haha en natuurlijk zijn we in de halve finale gekomen.
Op 23 februari was onze culture-night. Iedereen moest een typisch gerecht uit zijn/haar land klaarmaken. Ik had 2 culturen om uit te kiezen. Natuurlijk heb ik voor de Surinaamse kant gekozen. (Ook omdat ik geen ingrediënten kon vinden voor typisch Nederlandse gerechten.) Ik had gebakken banaan klaargemaakt, het was best goed gelukt. Iedereen was heel erg vol na al het proeven. Na afloop hebben we een typisch spel uit Zwitserland gespeeld. Nou, ik heb nog nooit zoo hard gelachen. Sommigen hadden tranen in hun ogen van het lachen! Geweldig, gek spel. Deze dag was zeer geslaagd, hoewel het eindigde met onverwacht, bedroevend nieuws. Eén van onze studenten had besloten naar huis te gaan, om persoonlijke redenen. Hij zou de volgende dag al vertrekken. Het was moeilijk om afscheid te nemen, omdat hij natuurlijk ook bij onze groep hoort. De rest van de avond hebben we alle aandacht op hem gericht.

Week 8 was een hele interessante week. Terry Keith, director van de Heredia-base hier in Costa Rica, kwam vertellen over geestelijke strijd. We hebben een video bekeken waarin een crimineel bevrijd werd van boze geesten. Gek om te weten dat de geestelijke wereld zo dichtbij is en tegelijkertijd heel ver weg (voor sommige mensen), want we hebben het meestal niet in de gaten.
Op vrijdag kregen we een andere leraar van diezelfde base die gespecialiseerd was in het ontdekken van je passie, (geestelijke) giften en persoonlijke stijl. We moesten 3 lange testen maken. Het resultaat klopte wel zo´n beetje. Mijn top 3 giften: 1. Faith 2. Discernment 3. Creative communication, evangelism and apostleship. De laatste twee had ik niet echt verwacht haha, maar het kan wel kloppen. Mijn persoonlijke stijl is dat ik meer gericht ben op mensen, dan op taken. En ik ben ongestructureerd. (Niet gestructureerd.) Het was leuk om de testen te maken, want via deze testen kon je ook zien waarom je goed met bepaalde mensen om kunt gaan.
Deze week kreeg ik elke dag nadat ik had ontbeten verschrikkelijke buikpijn. Maar ik denk dat het kwam, omdat ik veel te veel at... Dus ben ik minder gaan eten en alleen als ik trek had. Dat hielp, want in diezelfde week is mijn buikpijn gestopt. Gelukkig maar.
Op zaterdag gingen we naar Steve. Steve is onze fotografieleraar. (Hij heeft al een paar foto´s gepubliceerd in National Geographic en ik dacht in the Times, best heel awesome.) Hij heeft een heel mooi, groot stuk land. Achter zijn huis is er bos, dus we zijn wezen rondlopen en we hebben foto´s gemaakt. Costa Rica heeft echt veel verschillende soorten landschappen.

Nu is week 9 ook al bijna afgelopen. Deze week heeft Giacomo Goghi, onze base-director, vertelt over ´Worldview´. Dit was ook een hele leuke week. In het begin vertelde hij over hoe Loren Cunningham uiteindelijk YWAM heeft opgericht. It´s an amazing testimony. Geweldig hoe God hem heeft gebruikt. Hoe hij die visioen kreeg over ´golven´ van jongeren over de hele wereld. Wat hij allemaal heeft meegemaakt samen met God. Daarbij hebben we veel oude foto´s gezien.

In de maand februari hebben we een paar korte trips gemaakt ter voorbereiding voor outreach. Zo zijn we naar een universiteit geweest om ´indirect´ te evangeliseren. Zo hebben we troep van de straten gehaald als een soort liefdadigheid. Afgelopen donderdagavond zijn we naar een buurt gegaan waar veel dakloze mensen zijn. We hebben koffie en broodjes uitgedeeld. Op de bekertjes hadden we bijbelteksten geschreven. We waren heel lang aan het praten met die dakloze mensen. Velen waren drugsverslaafd, maar ze vonden het heel erg leuk dat ze ´bezoek´ kregen.

Ondertussen hou ik dus een soort dagboek bij, voor mijn persoonlijke leider. Elke week schrijf ik op wat ik heb geleerd die week. Het is bijzonder om dan te horen dat ik groei in mijn geloof en denken. En dat pas sinds 2 weken geleden. Eigenlijk kon Jaymie al zien dat er iets veranderd was aan mij, nadat ik weer met haar sprak na de inner healing week. Ik heb het zelf niet echt in de gaten, maar dat is wel wat ik wou: groeien in geloof en denken. Dus met mij gaat het goed hoor.

Er zijn nog steeds nieuwe mensen en groepen die komen en gaan, maar dat is vanzelfsprekend als je in een base woont. Het is echt leuk om telkens nieuwe mensen te ontmoeten. En ik dacht dat ik van de Nederlanders af was. Nee hoor, zij zijn aanwezig hier, meer dan je denkt.

De tijd gaat ver-schri-kke-lijk snel. Nog maar 3 weken en dan beginnen we met onze outreach. Daarvoor hebben we eerst nog het 4 dagen survivallen in de jungle. Ik heb er zo´n zin in allemaal. Ik ben alle steun zo erg dankbaar.


Video: http://vimeo.com/61415017
p.s. De nieuwsbrief volgt nog.